Kot Sfinks
Idź do strony 1, 2 Następny

Masqarada

Charakterystyczne cechy sfinksa
wygląda na bezwłosego, w dotyku gorący i delikatny,
dopuszczalne jest bardzo krótkie owłosienie na nosie, uszach, ogonie (u samców na jądrach),
uszy duże, odstające,
oczy (kształtu cytryny) skośne do góry w kierunku uszu,
głowa smukła, dłuższa niż szersza,
nos i kości policzkowe mocno zarysowane,
dobrze zbudowane ciało, średniej budowy, z szerszą klatką piersiową,
sfinks ma długie łapy i ogon w porównaniu do innych ras,

Historia
Pierwszy sfinks narodził się w miocie zwykłych kotów krótkowłosych w 1966 roku w Toronto w Kanadzie (nie była to pierwsza bezwłosa mutacja). Pod koniec XIX wieku hodowano przez krótki czas rasę zwaną "meksykańskim kotem bezwłosym"). Przez wiele lat hodowcy europejscy i północnoamerykańscy prowadzili selektywną hodowlę bezwłosych kotów i tak powstała rasa, jaką znamy dziś.

Pierwszy sfinks został zarejestrowany przez amerykańskie The Cat Fanciers’ Association (CFA) w lutym 1998. Natychmiast wzbudził one zainteresowanie hodowców, którzy zapragnęli mieć tego rodzaju egzotyczne koty. We wczesnych latach 70. rozpoczęto w Holandii pierwsze programy hodowli nowej rasy. Ścisła współpraca hodowców ze Stanów Zjednoczonych, Kanady i Holandii szybko poszerzyła początkowo niewielki materiał hodowlany. W ostatnim czasie wprowadza się do hodowli sfinksów przede wszystkim europejskie lub amerykańskie koty krótkowłose, gdyż okazało się, że w dalszej perspektywie reksy wywierałyby ujemny wpływ z powodu dziedzicznej skłonności do patologicznych skurczów mięśni.

Budowa
Kot posiada bezwłosą skórę przypominająca w dotyku zamsz i delikatny meszek na pyszczku, uszach, stopach, ogonie i grzbiecie.

Ciało mają średnich rozmiarów, dość wydłużone z szeroką, dobrze wykształconą klatką piersiową i silnie uwydatnionym brzuchem, co wywołuje wrażenie jakby zawsze były najedzone. Sfinksy nie mogą wyglądać jak upasione. Silne umięśnienie i mocna budowa kości sprawiają, że wyglądają krzepko. Kończyny mają właściwe proporcje w stosunku do reszty ciała, również są dobrze umięśnione, tylne nieco dłuższe od przednich. Zakończenie łap jest owalne z długimi i wysmukłymi palcami, opuszki łap sfinksów są silniej rozwinięte niż u przedstawicieli innych ras, tak że wyglądają jak nadmuchane.

Głowa jest średniej wielkości o kształcie spłaszczonego klina z harmonijnymi zaokrągleniami (kształt przypomina cytrynę). Rzucają się przy tym w oczy mocno wystające kości policzkowe i silnie wykształcona mordka z wyraźnie zaznaczonymi poduszeczkami z wąsami (jeżeli występują). Nos jest średniej długości z silnym zagłębieniem u nasady. Oczy duże i szeroko rozwarte są ustawione lekko skośnie i w dużej odległości od siebie. Powinny być zielone lub brązowe jak orzechy laskowe. Uszy są duże i sterczące, szerokie u nasady i szeroko otwarte. Powinny być osadzone nie za wysoko i nie za nisko, w miarę możliwości nieowłosione, zwłaszcza wewnątrz małżowiny usznej.

Skóra sfinksów jest w dotyku ciepła. w niektórych miejscach, takich jak okolice barków, stawów tylnych kończyn oraz szyi i głowy, wyraźnie pofałdowana. Im więcej sfinks ma fałd na skórze, tym cenniejszy jest dla hodowli. Szczątki futra na końcu ogona lub na brzuchu są dopuszczalne. Większość sfinksów wcale nie ma wąsów, u niektórych są ich resztki.

Sfinksy są bardzo płodne jednak wychowanie potomstwa wymaga dużego zaangażowania hodowcy.

Zdrowie
Dzisiejsze sfinksy cieszą się dobrym zdrowiem. W domu nie sprawiają więcej kłopotów niż osobniki innych ras, a pielęgnowanie kotów właściwie bezwłosych nie jest zbyt kłopotliwe czy czasochłonne. Kąpiel raz w tygodniu w szamponie dla niemowląt w zupełności wystarczy, a na co dzień skórę kota należy przecierać chusteczkami nawilżającymi dla niemowląt. Jeżeli naszemu pupilowi zdarza się opuszczać dom i przebywać na dworze, w takim wypadku dobrze jest smarować delikatną skórę kremem z filtrem UV dla niemowląt.

U sfinksów w kącikach oczu zbiera się galaretowata wydzielina, które co dzień trzeba usuwać. Spowodowane jest to brakiem sierści, w którą wsiąkałyby łzy i łzy wraz kurzem tworzą właśnie tą wydzielinę. Brak rzęs (które są rodzajem filtra, które chroni oko) jest natomiast przyczyną częstego mrużenia oczu przez tę rasę kotów, która mrużąc oczy stara się w ten sposób je chronić. Więcej uwagi również trzeba poświęcić na czyszczenie uszu i łap kocich, które brudzą się dużo częściej niż u ich owłosionych krewniaków.

Charakter
Podobnie ekstrawagancki jak wygląd jest także sposób zachowania się sfinksów. Skłonne do zabawy i łagodne w sposobie bycia jak reksy, przywiązują się bardzo do ludzi, ale bywają uparte. Sfinks to kot bardzo silnie związany z człowiekiem, uwielbia być przytulany i głaskany. Lubi towarzystwo człowieka i na swój koci sposób próbuje nawiązać z nim kontakt.

Skala dźwięków jaką potrafi z siebie wydobyć jest bardzo szeroka, przy czym nie jest to kot hałaśliwy, są to charakterystyczne dla sfinksa mruknięcia i miauknięcia o różnej tonacji i częstotliwości. Ten kot czasem wręcz natarczywie domaga się naszej uwagi i pieszczot, chętnie wyleguje na naszych kolanach mrucząc przy tym głośno. Jest łagodny, spokojny i odważny dzięki czemu nie jest kłopotliwy w podróży i nie stresują go noclegi w hotelach, jeśli tylko jest z nim jego właściciel.

Hodowla
Jeśli chodzi o pokarm i pomieszczenie, to sfinksy mają większe wymagania niż przedstawiciele innych ras. Ich pożywienie musi być wysokokaloryczne, aby mogły utrzymać odpowiednią temperaturę ciała. Najlepszy jest w tym wypadku pokarm naturalny i jak najbardziej urozmaicony czyli mięso wołowe, drobiowe czy cielęce, gotowane, parzone lub podane na surowo, jak również ryba, czy jogurt lub biały serek. Koty te zwykle mają bardzo dobry apetyt wiec przygotowywanie dla nich posiłków to prawdziwa przyjemność, a miseczka zawsze jest wylizana do czysta.

Oczywista jest potrzeba zapewnienia sfinksom ogrzewanych pomieszczeń oraz stopniowego przyzwyczajania ich do przebywania na słońcu. Mimo że ich skóra jest pokryta bardzo delikatnym – prawie niewyczuwalnym meszkiem, wymagają one ochrony przed skrajnymi wpływami atmosferycznymi. Uznaje się dowolne wzory i kolory skóry, kolor oczu powinien harmonizować z barwą okrywy.